Revista de creación artística y literaria

30 de marzo de 2008

PELAYO MÉNDEZ + VÍCTOR MORAGUES

ENCUENTRO



aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaPara I.M.J.



Porque ya sólo me acuerdo de ti cuando anochece
sé que no te quiero
desde la oscuridad recuerdo
el injusto reparto las últimas miradas
imagino como era el mundo a tus pies
empapado del familiar miedo al nosotros
que me aletarga algunas noches
en la espera del primer sueño
como buenos comensales
educados a la hora de comernos las entrañas
nos encontramos de año en año
en cualquier lugar ajeno
estas preciosa, te digo siempre
y tú bajas la mirada
con esa sonrisa por la que no pasa el tiempo
que dulce el intercambio de mentiras y posibilidades
que alegre la despedida, la última, la primera
que extraño se ve mi nombre en tu boca
mis labios guindados de tus labios
ese sabor - digámoslo - de derrota
poder contarte al fin como sigue todo
igual, qué esperabas
puede que no sea cierto
pero ahora mismo, cuando te tengo delante
sólo existimos tú, yo y un viento inquieto.


Texto: Peláyo Méndez, poema perteneciente a la serie Poemas de temporada, ver más

Imágen: Víctor Moragues, ver más

19 de marzo de 2008

GUSTAVO M. GALLIANO

Crepúsculo


REINA GRIS EN CIUDAD CREPÚSCULO

Reina Gris gobierna,
Ciudad Crepúsculo observa,
la miel, la mies, la piel,
todo ofrendado a ella.
Baila Reina Gris, 
baila decadencia,
que hoy tu infiel estirpe
al fin ya no procrea.
Ríe Reina Gris,
sin bufones ni Corte,
la suciedad de tu reina
sentenciado te absorbe.
Ríe Reina Gris,
ríe y alecciona,
que en tu reír bastardo.
la urbe no da loas.
Jadea Reina Gris,
revuélcate en tu odio,
que el carrusel del olvido
no gravará tu historia.
Estalla Reina Gris,
propagadora del mal,
en tu paso pestilente,
de catadora seminal.
Solloza Reina Gris,
nosotros lo imploramos,
esclavos por debilidad.
Resígnate Reina Gris,
sin súbditos ni huestes,
nosotros, tus burlados,
reiremos de tu suerte.-

*Publicado en la Antología "Poetas y Narradores Contemporáneos 2007" organizado por De Los Cuatro Vientos Ediciones, junio de 2007, Buenos Aires, Argentina.
Texto: Gustavo M. Galliano
Imagen: Mikhailov Eugene "Crepúsculo"

17 de marzo de 2008

ROCÍO SANTILLANA



MI OTRA LENGUA


yo, ella
regalo de cumpleaños

hombres que sueño, deseo, quiero, tengo
y amo
en su espalda la marca clavada de mis uñas, pezuñas, garras delicadas
en su lengua, sus rodillas y las yemas de sus dedos
impregnada mi otra lengua

mi otro yo
yo misma
más que nunca, yo

él

bebánme a mí
beban de ella

gelatina coralina
mi otra lengua
caracola bailadora
campeona olímpica en mi piscina de almíbar
bemba bongocera, vocera endorfina de mi saliva salsera

mi otra lengua, ella, yo misma
guinda de mi buffet
servido en mantel derramado de miel
mi piel

levántense de la mesa, convidados de asiento reservado
ustedes
ellos

él

vuelvan a ella, vuelvan a mí
convertidos en abejas

coman conmigo, gourmets
invitados por mi otra lengua, anfitriona de mi vida
banquete de mí misma

vuelvan, quédense, estén, sean
ustedes
ellos

él
mi otra lengua
regálense en mi cumpleaños diario, la hora festiva de poner el mantel.








Texto: Rocío Santillana, del cuaderno inédito Mi otra lengua
Imágen: Rocío Santillana

10 de marzo de 2008

FÁTIMA N. DELGADO / NÉSTOR REVUELTA ZARZOSA

HAI FLORES ROTAS / Hay Flores Rotas


aaaaaaaassno chan que
aaaaaninguén barre que
aaaaaninguén pisa.
aaaaaaaFlores rotas pingando
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaade chuvia
aaaaaaassspeor que murchas
aaaaaaasssmáis tristemente,
aaaaaaasssaaaaaa escachadas,
aaaaaaesparexidas sen sentido,
aaaaaaasssaaaaaainsultadas,
aaaaaaasssaaaaaaabusadas
aaaaaaasssaaaaaaaaapolos insectos
aaaaaaasssaaaaaaasssaaaaaaasssaaaaaFELICES.
aaaaaaasssMáncanme nos ollos.
aaaaaaasssaaaaInféctanme nos bicos
aaaaaaasssaaaaaaasssaaaaaaasssdos oídos
aaaaaaassscoas súas bágoas
aaaaaaasssaaaaaaasssaaaaaaasssaaaaaaasssvelenosas.
aaaaaaaHay flores rotas
aaaaaaasssaaaaaaasssso a pedra negra de lique e
aaaaaaassscamelias tocando cruces.
aaaaaaaNacen crisantemos nun curruncho
aaaaaaasssaaaaaaasssaaaaaaasdo salón.
aaaaaaasImaxínanse Roseiras
aaaaaaasssaaaaaaasssaaaaaaasssno meu cuarto,
aaaaaaassscase espidas,
aaaaaaasssaaaaaaaindómitas ao contacto
aaaaaaasssaaaaaaasssdo LUME.

aaaaaaasssHai flores rotas
aaaaaaasssaaaaaaasssaaaano peitoril da fiestra,
aaaaaaasssaaaahipnotizadas,
aaaaaaasssaaaaaaasssespantadas polo teu
aaaaaaasssmovemento de pestanas e
aaaaaaasssaaaaaaascheiro a trevo.
aaaaaaasssaaaaaaasssMorrendo unha morte pequena.

aaaaaaasssEis TI recompoñelas
aaaaaaasssaaaaaaasssunha a unha,
aaaaaaasssaaaaaaasssaapétalo a pétalo,
aaaaaaasss nesta beirarrúa cuadriculada.
aaaaaaasssaaaaaaasssExistindo.
aaaaaaasssaaaaaaaImpedindo que Eu sexa unha delas.
aaaaaaasssaaCoidando que non volvan
aaaaaaasssaaaaaaasssROMPERCHE
aaaaaaasssna man.

HAY FLORES ROTAS

aaaaaen el suelo
aaaaa que nadie barre
aaaaaque nadie pisa.
aaaaaaaFlores rotas goteando
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalluvia,
aaaaaaassspeor que marchitas
aaaaaaasssmás tristemente,
aaaaaaasssaaaaaadesmenuzadas,
aaaaaaesparcidas sin sentido,
aaaaaaasssaaaaaainsultadas,
aaaaaaasssaaaaaaabusadas
aaaaaaasssaaaaaaaaapor los insectos
aaaaaaasssaaaaaaasssaaaaaaasssaaaaaFELICES.
aaaaaaasssMe lastiman en los ojos.
aaaaaaasssaaaaMe infectan la punta
aaaaaaassscon sus lágrimas
aaaaaaasssaaaaaaasssaaaaaaasssaaaaaaasvenenosas.
aaaaaaasssHay flores rotas
aaaaaaasssaaaaaaasssssobre la piedra negra de liquen y
aaaaaaassscamelias tocando cruces.
aaaaaaaNacen crisantemos en una esquina
aaaaaaasssaaaaaaasssaaaaaaasdel salón.
aaaaaaasSe imaginan los Rosales
aaaaaaasssaaaaaaasssaaaaaaasssen mi cuarto,
aaaaaaassscasi desnudos,
aaaaaaasssaaaaaaaindómitos al contacto
aaaaaaasssaaaaaaasssdel FUEGO.

aaaaaaasssHay flores rotas
aaaaaaasssaaaaaaasssaaaaen el alféizar de la ventana,
aaaaaaasssaaaahipnotizadas,
aaaaaaasssaaaaaaasssaaaaespantadas por tu
aaaaaaasssmovimiento de pestañas y
aaaaaaasssaaaaaaasolor a trébol.
aaaaaaasssaaaaaaasssMuriendo una muerte pequeña.

aaaaaaasssPero TÚ las recompones,
aaaaaaasssaaaaaaasssuna a una,
aaaaaaasssaaaaaaasssaapétalo a pétalo,
aaaaaaasss en este margen cuadriculado.
aaaaaaasssaaaaaaasssExistiendo.
aaaaaaasssaaaaaaaImpidiendo que Yo sea una de ellas.
aaaaaaasssaaCuidando que no se te vuelvan
aaaaaaasssaaaaaaasssa ROMPER
aaaaaaasssen la palma de la mano.


Texto: Fátima N. Delgado

Fotografía: Corteza dactilar por Néstor Revuelta Zarzosa

3 de marzo de 2008

ANA TAPIA CUADRA

REANIMACIÓN


Yo no sé si quiero que los muertos
regresen de su tumba
e invadan nuestra hiel con sus ojos perplejos.

Yo no sé si quiero que los muertos despierten
y me acunen y canten una nana de estrellas.

No sé si abrir los ojos o cerrarlos
ante su andar etéreo y su desdicha
manos blancas que asustan, voz quebrada

yo no sé
yo no sé

si es mejor o peor que recuperen las plazas
los mercados y las carreteras
donde vagan, perdidos, esperando mi mano.







Poema: Ana Tapia Cuadra
Imágen: Paz Cornejo
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 2.5 License.